To be or not to be
De magie die ik al voelde toen ik klein was, heeft me nooit verlaten. Maar hoe magisch ik het medium ook vond, er mijn beroep van maken schrok me af. Daar moet een mens dan zo oud voor worden.
Ik was de dertig al bijna gepasseerd eer ik toegaf aan de goesting om meer te doen met mijn interesse voor fotografie. Drie jaar les en 5000 foto’s op een reis naar Ijsland later besloot ik eindelijk om het erop te wagen als fotograaf … De rest is geschiedenis.
Ik had het kunnen weten.
Dat ik ooit fotografe zou worden.
Als kind al leek ik betoverd door het medium. Hoe verklaar je anders dat van een spannende ballonvaart op mijn twaalfde niet zozeer de sensatie dan wel de zwart-wit foto’s van het hele gebeuren indruk op mij maakten.
En wat te zeggen over die keer toen ik nog maar acht was en ik ondanks mijn grote liefde voor paarden op paardrijkamp niet weg te slaan was uit de donkere kamer waar ik met een lichtbak in negatief beelden kon maken.
Het uur blauw
Misschien was het zo lang wachten omdat fotografie voor mij een hoger goed is. Een poëtisch universum waarin ik de werkelijkheid kan capteren op een haast magische wijze.
Vergelijkbaar met datgene wat je te zien krijgt tijdens ‘het uur blauw’, dat magische moment tussen het wegtrekken van de nacht en het opkomen van de zon waarin het splijten van de tijd ligt ... Een tijdzone waarin alles mogelijk is, dat is fotografie voor mij.
Het verhaal zonder woorden
Met mijn camera in de hand verandert het alledaagse voor mij in een wereld van licht, kleur, lijnen en emotie ... waarin ik louter intuïtief beelden vastleg die me raken omwille van die onverwachte lach, die open blik, dat bijzonder detail. Zo vertellen mijn beelden het verhaal dat ik met woorden niet verteld krijg. Of zoals Destin Sparks het treffend verwoordt: “Photography is the story I fail to put in words”.
Dreamviewer
Het visuele kon me echt grijpen. Ik kon me eindeloos verliezen in het kijken en urenlang verdwijnen in de wereld van mijn Dreamviewer. Elk hokje inspecteerde ik op de details van de lijnen, de kleuren, de sfeer... Mijn tijd nemend om alles te kunnen bekijken tot de kleinste details, was ik diep ontgoocheld telkens ik een tik op de schouder voelde en iemand anders zijn beurt achter de rode kijkdoos opeiste. De magie doorbroken.
An one morning shot, camera obscura, matchbox pinhole camera.
Kasterlee, Belgium - (c) An Van Gijsegem